ปอย หลังเขา เรื่อง ไฮกวยบรู : หมู่บ้านหลังเขา ตอน 12 หมู่บ้านที่ถูกลืม (เรื่องสั้น)

                                        

                                         12

                           หมู่บ้านที่ถูกลืม

กาลเวลาที่ผ่านมานานแสนนานมีหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างที่เปลี่ยนไป แต่หมู่บ้านของฉันยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ยังคงเป็นหมู่บ้านที่อยู่ในถิ่นทุรกันดานที่ห่างไกลความเจริญแทบยังขาดการพัฒนา ไม่ก้าวหน้าเหมือนยังหมู่บ้านอื่นๆ เขา 

“เปะวีนไฮแปะเตอเจริญคือวีนอะไรเฮอะ”

(แม่หมู่บ้านเราทำไมไม่เจริญเหมือนหมู่บ้านเขาจ๊ะแม่)

“กะวีนไฮเอิดกรีโก๊ะอะกอน อะไรเลยเตอซ๊อนหมิดกับวีนกึยๆแบบไฮ”

(ก็เพราะหมู่บ้านเราอยู่หลังเขาไงล่ะลูก เขาเลยไม่มาสนใจชนเผ่าเล็กๆแบบเรา)

“สั่นวีนไฮกะเตอเจริญคือวีนคะนัวอะไรแล่ว”         

 (งั้นหมู่บ้านเราก็ไม่มีวันเจริญเหมือนหมู่บ้านอื่นเขาเลยใช่ไหมคะ)                                                     

“เตอดอกกอน ลางเทื่อความเจริญกะเตอดีมะและดอก”

(ไม่หรอกลูก บางทีความเจริญก็ไม่ได้เสมอไปหรอกนะลูก)

“เตอดีสะและเปะ ความเจริญและแหงดี”               

(ไม่ดียังไงคะแม่ ความเจริญสิดี)

“กะความเจริญหมูดเทอะทำหลายอัตลักษณ์ของวีนไฮ”

(ก็ความเจริญจะเข้ามาทำลายอัตลักษณ์ของชนเผ่า เราไงจ๊ะ)

“เทอะทำหลายสะและเปะ”

(ทำลายยังไงคะแม่)

“กะควมเจริญหมูดเทอะทำหลายความเปนไฮ ละกะอี๊ดแนวตะไมๆหมูดเทอะ”

(ก็ความเจริญเข้ามาทำลายวัฒธรรมของชนเผ่า หรืออาจนำสิ่งที่แปลกและไม่มีในชุมชนเราเข้ามาไงจ๊ะ)

“ขว๊าหมูดหมิดเจอเปะ ไฮตองชวยนึยรักสาควมเป็นไฮอะโด๊ะเนาะ”

(นิดาเข้าใจแล้วค่ะ เราต้องช่วยกันรักษาอัตลักษณ์ของชนเผ่าเราใช่ไหมคะ)

“เมนเจอกอน”

(ใช่แล้วจ๊ะ)

และแล้วหมู่บ้านของฉัน ก็ยังคงความเป็นชนเผ่าโส้ มีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน คอยสอดส่องดูแลบ้านใกล้เรือนเคียง สืบสานประเพณีวัฒนธรรมให้คงอยู่คู่กับชนเผ่า และยังรักษาอัตลักษณ์ของชนเผ่าของตนไม่หลงไปกับวัฒนาธรรมอื่นที่เข้ามา เห็นไหมคะในความกันดานที่เรามองว่าแย่หรือไม่ดี แต่ถ้าคุณได้ไปสัมผัสคุณอาจจะหลงรักพวกเขาก็ได้