ดานิทา ผาใต้(ปอย)

6 ไอศกรีม ทุกเช้าวันเสาร์อาทิตย์จะมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตื่นเช้าเพื่อมานั่งหน้าทีวี และเธอจะไม่ลุกไปไหนจนกว่าการ์ตูน จะไม่มีให้ดูช่องไหนมีโฆษณาเธอก็จะเปิดข้ามเพราะไม่อยากดูโฆษณา    เธออยากดูการ์ตูนมากกว่า เรียกกินข้าวก็ไม่กินเพราะเธอกลัวการ์ตูนของเธอจะขาดตอน “ มอมแมมมากินข้าวลูก ” เสียงของแม่เรียก ลูกสาวคนเล็กดังขึ้น “ ไม่ แมมไม่หิวดูการ์ตูนอยู่ ค่อยกินที่หลัง ” เธอตอบแม่ด้วยน้ำเสียงรำคาญ แต่ในนั้นระหว่างที่เธอกำลังดูการ์ตูนอยู่ ก็มีโฆษณาคั่นรายการขึ้นเป็นโฆษณาไอศครีม รอบนี้เธอไม่เปิดข้ามช่อง เธอจดจ่ออยู่กับหน้าทีวีแล้วตะโกนขึ้นดังๆว่า “ พี่นิดา น้องมอมแมมอยากกินไอศครีมเหมือนในทีวีไปซื้อให้หน่อย ” มอมแมมพูดกับพี่สาวที่นั่งกินข้าวอยู่ หลังจากนั้นนางก็ไม่ดูทีวีเลย เอาแต่ร้องไห้อยากจะกินไอศครีมเหมือนโฆษณาในทีวี นิดาไม่รู้จะทำ ไงบอกแล้วบอกอีกน้องก็ไม่หยุดร้อง นิดาคิดค้นสูตรไอศกรีมเพื่อที่จะทำให้น้องสาวของเธอกิน นิดาได้นำเผือกที่แม่ปลูกไว้หลังบ้านนำมะพร้าวที่มีอยู่บ้าน นำฟักทอง นำส่วนผสมต่างๆนำมาบดเข้ากันเสร็จแล้ว ก็ปรุงรสอร่อยๆ จากนั้นนิดาก็นำไปใส่ในตู้เย็...

5 ควาย ในหมู่บ้านหลังเขาแห่งนี้ในยามเช้าเราจะเห็นฝูงควาย เต็มไปหมด บริเวณริมเขื่อนจะมีชาวบ้านนำควายไปเลี้ยง จับกลุ่มคุยกัน กินข้าวร่วมกัน เป็นภาพที่สื่อให้เห็นถึงวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ส่วนใหญ่จะมีแต่คนแก่ๆ เพราะไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำไร่ช่วยลูกหลานเลยอาสาเลี้ยงควายแทน  บ้านฉันก็เช่นกันแต่พ่อเป็นคนเลี้ยง  พ่อมีควายทั้งหมด 13 ตัว พ่อรักมันมากเหมือนเป็นลูกคนหนึ่ง ทำคอกให้มันอย่างกับบ้านเลยแหละ ไม่ใช่แค่พ่อหรอกนะที่รักมันพวกเราทุกคนก็รักมันเหมือนกัน มันเปรียบเหมือนสมาชิกในครอบครัวของฉัน  มันอยู่กับพ่อแม่ฉันตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ   เวลาผ่านไปไม่กี่ปีตอนนี้ฉันก็เรียนจบในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้ว พ่อกับแม่สนับสนุนให้ฉันได้เรียนมหาลัย ฉันเลือกที่จะเรียนครูเพราะพ่อขอให้เรียน   “ พ่อไหวไหม ค่าใช้จ่ายมันเยอะนะ ” นิดาเอ่ยกับพร้อมด้วยสีหน้าที่เศร้า “ ไหวสิลูก พ่อพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง ลูกตั้งใจเรียนนะ ” พ่อตอบนิดาพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้ “ ค่ะพ่อ ” นิดาขานรับเบาๆ เวลาผ่านไปหนึ่งเทอม  จะเข้าเทอมที่สองเงินเก็บที่พ่อมีก็หมด ค่าให้จ่ายที่บ้...

4 แสงเทียน ฝนตกติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน ทำให้การเดินทางไม่สะดวกแม้กระทั่งการจะทำกิจกรรมต่างๆ ก็ดูลำบากไปหมด มีปลาให้หาเยอะก็จริงอยู่ แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าฝนตกนานไปไหม ฉันขอแค่อย่างเดียว ณ ตอนนี้ขอแค่ไฟอย่าดับก็พอ เพราะหมู่บ้านของฉันอยู่หลังเขาทุกครั้งที่ฝนตกไฟก็จะดับ บางครั้งแค่ลมพัดผ่านฝนยังฝนยังไม่ตกไฟก็ดับแล้ว นี่ฝนก็ตกมา 3 วันแล้วถนนในหมู่บ้านสภาพดูไม่ได้เลยละเทะไปหมด ทั้งหลุมทั้งโคลนเต็มไปหมด เหตุการณ์เดิมๆ ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง “ แม่ๆไฟดับอีกแล้ว ” นิดา พูดขึ้นมาด้วยความตกใจ “ เดี๋ยวไฟก็มาลูก ” แม่ตอบแบบให้ความหวังแก่ลูกสาวของเธอ หมู่บ้านหลังเขาแห่งนี้ก็ต้องเผชิญกับความมืดอีกครั้งหนึ่ง เนื่องด้วยเป็นหมู่บ้านที่อยู่หลังเขาจึงทำให้ต้นไม้โค่นล้มทับสายไฟเป็นระยะทาง 2 กิโลเมตร ฝนก็ตกไม่หยุดทำให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่สามารถมาแก้ไขปัญหาให้ได้ “ แม่ วันนี้ไฟจะมาไหม ” นิดา ถามแม่ด้วยความสงสัย “ เดี๋ยวไฟก็มาลูก ” แม่พูดพร้อมกับอาบน้ำให้มอมแมม “ เราจุดทียนมาสอง วัน แล้วนะแม่ ” นิดา ทำหน้าตาสงสัยว่าเมื่อไหร่ไฟจะมา หมู่บ้านมีแค่แสงเทียนที่นำแสงสว่าง บ้านหลังไหนก็จุด...

3 ในน้ำมีปลา เอก อี เอ้ก   เสียงไก่ขันยามรุ่งเช้าพร้อมกับแสงไฟสลัวๆที่ส่องมายังห้องนอนของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนกำลังคุยกัน ใช่แล้วเป็นเสียงพ่อกับแม่ของฉันนั้นเอง “ แม่เตรียมของให้พ่อเสร็จยัง ” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เสร็จแล้วจ๊ะพ่อ” แม่เอยด้วยน้ำเสียงอันอ่อนหวานๆพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่อบอุ่น “ พ่อไปก่อนนะ ” พ่อพูดพร้อมกับเดินออกจากประตูไป “ ให้ไดปลาเยอะๆ นะพ่อ ” แม่ตะโกนบอกพ่อที่กำลังเดินไป พอสิ้นเสียงของพ่อกับแม่แล้วฉันจึงได้ค่อยๆลุกออกจากที่นอน หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวทันใดนั้นเสียงของ ผู้หญิงผู้เป็นแม่ก็ดังขึ้น “ นิดา อาบน้ำเสร็จยังลูก ” แม่ถามด้วยความสงสัย “ ใกล้จะเสร็จแล้วจ๊ะแม่ ” นิดาตอบแม่ด้วยน้ำเสียงระริกระรี้ "อาบนำเสร็จมาช่วยแม่ทำกับข้าวน่ะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ “ จ้าแม่ ” นิดาขานรับเบาๆ ภาพของแม่ลูกที่ช่วยกันทำกับข้าว ด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นโดยมีนิดาเป็นลูกมือในการหั่นผักและเตรียมเครื่องปรุงสำหรับประกอบอาหารให้แม่ ผ่านไปครู่ใหญ่อาหารที่นิดาและแม่ช่วยกันทำก็เสร็จเรียบร้อย นิดากับแม่นั่งคุยกัน...

2 อุกาบาต ลงหมู่บ้าน  หมู่บ้านเล็กๆ ที่แสนจะกันดารในช่วงฤดูฝน สายฝนที่กระหน่ำลงมายังหมู่บ้านทั้งวันทั้งคืนเป็นเวลา 3 วัน บวกกับถนนลูกรังขรุขระเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว รถผ่านไปผ่านมาก็เหยียบเอาดินโคลนติดล้อไปด้วย ทำให้ถนนมีแต่หลุมเป็นหลุมที่มีขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆ จนถนนกลายเป็นหลุมอุกกาบาตเต็มไปหมด ชาวบ้านจะไปไหนมาไหนก็ลำบาก รถบรรทุกที่ผ่านเข้ามาในหมู่บ้านเป็นอันต้องได้เรียกชาวบ้านไปเข็นช่วยกันทุกราย เนื่องจากรถติดหล่มไปต่อไม่ได้ นิดาว่าจะไม่ให้ติดได้ไงทั้งหลุมขนาดใหญ่ทั้งดินโคนเละเทะ ฝนก็ตกไม่หยุด คันนี้มาก็ติด คันนั้นมาก็ติด จากถนนจะกลายเป็นหนองน้ำอยู่แล้ว นานวันเข้าถนนไม่มีการเปลี่ยนแปลงไม่มีการซ่อมแซมจากหน่วยงานใดๆ ชาวบ้านเกิดความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ไม่มีหน่วยงานใดเข้ามาพัฒนาหมู่บ้านให้ จึงระดมกันเอาต้นข้าวมาปักดำลงในหลุมจนเต็มไปทั่วทั้งท้องถนน นิดาได้ถ่ายรูปลงโซเชียล รูปภาพนาข้าวบนถนนเป็นที่ฮือฮากันมาก ในโซเชียล คนในโซเชียลต่างพากันกดไลค์กดแชร์รูปภาพนาข้าวบนถนนที่นิดาโพสต์ ทำให้มียอดวิวสูงสุดในประเทศไทย ผู้คนต่างพากันมาดูนาข้าวบนถนนกันทั่วทั้งประเทศ...

1 หมู่บ้านหลังเขา ครอบครัวของนิดา เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ ณ บ้านนาเลา ตำบลนาใน อำเภอพรรณนานิคม  จังหวัดสกลนคร  อยู่ห่างจากตัวจังหวัด 60 กิโลเมตร ห่างจากตัวอำเภอ 30 กิโลเมตร เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่หลังเขาและติดกับเขื่อนน้ำอูน ภูเขาและแม่น้ำเปรียบเสมือนสิ่งหล่อเลี้ยงชีวิตของชาวบ้านแห่งนี้ พวกเขาเป็นชนเผ่าโส้ ใช้ภาษาบรู (โส้) ในการสื่อสาร ชาวบ้านนับถือศาสนาพุทธและนับถือผี บ้านสวนใหญ่จะเป็นบ้านไม้ยกสูง ใต้ถุนบ้านเลี้ยงสัตว์ เช่น ไก่ เป็ด ควาย วัว ชาวบ้านส่วนมากประอาชีพเกษตรกร ปลูกมันสำหลังเป็นส่วนมาก    นิดารู้สึกได้เลยว่าบ้านนาเลาเป็นหมู่บ้านเดียวใน 11 หมู่บ้านทั้งตำบลที่ไม่มีการพัฒนา หมู่บ้านอื่นๆ จะมีถนนคอนกรีต ลาดยาง เทคโนโลยีเข้าถึง แต่บ้านนาเลาตั้งแต่ทางเข้าหมู่บ้านไปจนถึงทางออกหมู่บ้านยังคงเป็นถนนลูกรัง ที่ขรุขระอยู่เช่นเคย การคมนาคมไม่ค่อยจะดีนัก ถ้าชาวบ้านต้องการเข้าไปในตัวเมืองต้องเดินออกมารอรถตรงปากทางเข้าบ้านซึ่งเป็นระยะทาง 2 กิโลเมตร เทคโนโลยีข้าไปไม่ถึงสัญญาณโทรศัพท์ยังไม่มีเลย  วิถีชีวิตของชาวบ้านจะอยู่แบบเรียบง่าย อาศ...